22 Kasım 2010 Pazartesi

"Sorry, I Love You" (2004)

Mianhada, saranghanda
Özür Dilerim Ama Seni Seviyorum




Dizi izlemek için pek vaktim olduğu söylenemez ama bu kadar güzel diziler varken izlememek olmazdı. İlk izlediğim dizi 'Beethoven Virus'dü. İkincisi ise 'I'm Sorry, I Love You' oldu. Diziyi biraz geç izledim sanırım ama iyiki izlemişim. Hiç izlemeyenler düşünsün. Konusu hakkında spoiler vermek istemiyorum. Vermeye kalksam çok uzun yazacağım biliyorum. O yüzden sadece izleyin diyorum. Geçenlerde Mavi Tuna'nın blogunda gördüm sanırım bu sözü çok güzeldi. Daha sonra dizinin 15.bölümünde karşılaştım. Çok anlamlı bir söz gerçekten. 

Duyduğuma göre dünyada en acınacak insanlar, hiç hatıraları olmayanlarmış.

Sanırım bu doğru.

Eğer çok güzel bir hatıram olsaydı... Sanırım...

Hayatım boyunca o hatıraya minnet duyar, mutlu olurdum.

(Song Eun-chae)
Altyazıda emeği bulunan tüm Sarangni ailesine ve Divxplanet ailesine teşekkür ediyorum. Dayanamadım yine bir spoiler vereceğim Daha doğrusu içimde kalan bir ukdeyi yazacağım.

Dizinin sonunda annesinin onların kendi çocukları olduğunu bilmesini hüngür hüngür ağlamasını beklerdim. Hep söyleyin şu kadına artık dedim durdum.

En sevdiğim sahneyi de eklemezsem olmaz.



Bu yazının orijinali 28 Ocak 2010 tarihinde yazılmıştır.
 ____________________________________________

Blog için güncellemeler...

Diziye ait bir kaç çalışmayı aşağıda bulabilirsiniz.






 

7 yorum:

Adsız dedi ki...

geç izlediğim dizilerden.. iyi ki izlemişim dedim ama çk zordu gözyaşlarından ekranı görebilmek :P
en çok ünlü çocuk hastanede yatarken bizim taşkafanın annesiyle eve geldiği ve ona yemek yaptırdığı kısımda hüzünlenmiştim.. çok acıydı çok fenaydı..

Neo dedi ki...

Güzel yorumun için teşekkür ederim arwentry. Bende izledikten uzun süre sonra etkisinden kurtulamadım. Bahsettiğin kısımda dokunaklıydı ama benim en çok etkilendiğim ve dizi bittikten sonra tekrar tekrar açıp izlediğim kısım kızın metro istasyonunda tekrar tekrar ahjussi sarangheyo demesiydi...

Adsız dedi ki...

haklısın o kısım da çok güzeldi.. diziyle ilgili yazı yazmadım ama bu sölediğin sahneyi yazmıştım sadece..
çok etkileyiciydi..

Oh Yoon Joo dedi ki...

@Neo bahsettiğin sahne bence de dizinin en vurucu sahnesiydi.

İnsanın bu diziyi izlerken kendisini bu kadar kaptırması çok garip olsa da dizi bittikten aylarca sonra bile tek bir ost parçasıyla yeniden tesiri altına girmesi çok garip.

Off off gidip snow flower falan mı dinlesem

jangmishe dedi ki...

@oh yo joo'nun da dediği gibi sonradan bir müziğini dinlemek bile insanı etkiliyor..Benim için yeri çok ayrı bir dizidir..İzlediğim ilk Kore dizisiydi ayrıca..
Annesinin gerçeği öğrenmesini çok bekledim bende..

Neo dedi ki...

@Oh Yoon Joo Aynen bazı filmler ve dizilerin müziklerini duyunca içimde yine bir hüzün başlıyor. Bunlara örnek vermek gerekirse; I'm Sorry, I Love You, More Than Blue, Maundy Thursday, Daisy, Lover's Concerto, Iris, My Sassy Girl, That Fool, The Classic, Will it Snow for Christmas, 49 Days gibi dizi ve filmleri söyleyebilirim.

@JangMi İlk bu diziyi izlemekle çok ağır bir giriş yapmışsınız. Etkisinden kurtulmak zor olmuştur. Ondan sonra bu türde bir dizide gelmedi. Öyle bir dizi olsa da izlesek demişsindir kesin. Buna yakın diziler oldu ama o şekilde dokunmadı hiç biri eminim. Senarist çok acımasızmış. Her şeyi kursağımızda bıraktı. Vurucu olanda bu oldu zaten.

Yorumlarınız için teşekkür ederim arkadaşlar :)

canlina dedi ki...

Üstteki yorumda yazdığın gibi gerçekten senarist çok acımasızmış.Ne kadar ağlattı beni haberi bile yok!annesinin öğrenmemesi benim de içimde kaldı.Senarist bir ona acımış galiba^^
En sevdiğimiz sahne aynıymış ama keşke videosunu koymasaydın.Misayı izleyeli nerdeyse bir yıl olacak ama o sahneyi izleyince gözlerim yine doldu..

Yorum Gönder

Newer Posts Older Posts